In het verdorde radioactieve landschap
dansen vreemde schimmen
een onbekende dans
Zonder uitdrukkingen op het gelaat
draaien ze alsmaar in het rond
Het lijkt wel op een dans zonder einde
in een omgeving
dat zijn einde al lang gevonden heeft
Want hier spreken de bomen
nog nauwelijks met elkaar
en hebben de planten en bloemen geen animo
om te groeien en bloeien
en vliegen de vogels
er met een grote boog omheen
Om hier te sterven, dood te gaan
is eigenlijk onmogelijk
daar alles reeds gestorven is
Het enige besef dat hier nog leeft
is het medelijden
Medelijden met de tijd
die hier voor eeuwig stil zal staan
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem