Alles is rot,
rot, rot, rot,
alles moet kapot,
ik wil de wereld
adopteren
maar moet zelf
steeds weer
alles leren,
ik ben nog een kind
dat zichzelf niet vind,
ik poets en ik poets
en de vlekken komen
terug,
achter mijn rug,
recht in mijn gezicht,
in het donker,
in het licht,
op de meest
vreemde plekken
blijf ik ze ontdekken
die rotte vlekken,
ik wil mezelf ontdekken
maar verdomd
ik zie niets
dan plekken
ongezond,
klappen kreeg ik
op mijn kop
en op mijn schouders,
op mijn kont,
spijt, spijt, spijt,
ik wil ze ook niet kwijt,
mijn pa en mijn ma,
het is me niet
om het verdriet,
niet om het even;
ook hun leven
was ronduit stront.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem