De zomer erna toen zag ik pas
hoeveel ouder ik geworden was
sliep ik in een nachtmerrie
van ware decadentie
het paardengebit
lacht om het wit
dat zomaar zwart
geblakerd door het
vuur der schande werd
dat over lijken gaat
narcisme in spagaat
gebroken cochenille lippen
die duizend maal gewroken
en telkens weer ontglippen
die woorden van de barre grond
ik voel haar kogels in mijn mond. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem