Er zijn geen woorden voor
waar was het moorden voor
allen verloren hun onschuld
ook de onschuldigen
de beelden jagen je na
in je diepste schuilplek
van je diepe zelf
je hebt gezien
wat eigenlijk niet kan
misschien zelfs meegedaan
en zij die vergeten
verheffen tot een kunst
zijn als onnozele kinderen
vroom en devoot als altijd
tot hun etterende zweer
zo zomaar plots een keer
en zomaar onverwacht
het pus naar buiten bracht
waar is de moesson
van het geweten
gebleven,
waar. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem