De Reis.. Poem by Madrason .

Daar sta je dan, je bent al oud
met achterstallig onderhoud
een jong mens kijkt je droevig aan
hij moet nog wel voort met bestaan
en trekt al zware schoenen aan
en jij in jouw pantoffels, held
je hoeft niet meer, haast uitgeteld
je troost het kuiken in je schoot
en zegt ‘ je word vanzelf groot'
en als het niet meer verder gaat
zorg dan dat je dit al verstaat
geloof me het is snel te laat
om nog te dansen in spagaat
te denken dat je alles kunt
de onverschrokken tijd der jeugd
voor alles vinden die een stunt
en groeien langzaam in de deugd
maar wat is deugd waard
wanneer je in de diepte staart
de diepte van de eenzaamheid
de koude tijd, de grijze nijd
de herfsttijd der gelegenheid
want jong of oud het maakt niet uit
vlieg nog voor een laatste keer
ski fier zo naar het diepste dal
morgen is misschien niet meer
leef maar durf, in een vrije val
zie hoe of wie je het dan zelf
redden zal, maar zing of schreeuw
maak veel geluid…………..
als duurde het de eeuwigheid;
daar sta je dan je bent al oud
met achterstallig onderhoud
een jong mens kijkt je droevig aan
hij moet nog wel voort met bestaan
trekt nu al zware schoenen aan
en jij in jouw pantoffels, held
je hoeft niet meer, bent uitgeteld
je troost het kuiken in je schoot
en zegt ‘ je word vanzelf groot'
en als het niet meer verder gaat
zorg dan dat je dit al verstaat
geloof me...het is snel te laat! M