De Tastzin Voelt Zich Eenzaam Poem by Madrason .

Rimpels, drempels, struiken, takkenbossen
wollen klossen, golven wit, dalen roze
geulen paars en spiegel-lanen
witte banen die omzichtig manen
witte cirkels, zwarte cirkels
bruine cirkels met een hoedje
oh wat een gevoelig goedje
diepe dalen en annalen
ademhalen, ademhalen
alles is een eigen tempel
alles steeds liefst zonder stempel
heiligdom en veiligheid
Montagu die zei het al
dat de huid ook denken zal
maar ze zal bovenal heel diep
bij gebrek of onervaren
de streling en de warmte missen
vervreemd van die betekenissen
zonder steeds maar te verklaren
bekentenissen en impressies
angst, gespannenheid
kwijt en loslaten
en zich laten openbaren
loslaten en ademhalen
niet meer bang zijn om te falen
en de liefde niet verzaken
elkaar weer wat meer aanraken
zonder dat men meer moet willen
heerlijk om die spanning gillen. M