Ont-moeten, bij mij begint het ik met uw ik te begroeten
u hoeft even niets, u mag huilend op de fiets
naar me toe, mijn deur staat open
mijn oor ligt in een dikke chaise lounge te luister
ik hoor zelfs het gefluister van uw darmpjes
uw 2e hersenen ze mogen lekker even rusten
uw verdeelde ik en onvolledig zijn
ze zijn geen issue meer, in deze sfeer
van telkens weer bewuster samen toe te vallen! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem