НИЕ Poem by Ghayath Almadhoun

Ние, кои сме расфрлани наоколу во делчиња, чие тело лета низ воздухот како капки дожд, најдлабоко им се извинуваме на сите во овој цивилизиран свет, мажи, жени и деца, зашто ненамерно им се појавивме во нивните мирни домови без да побараме дозвола. Се извинуваме што им ги жигосавме отсечените делови од нашето тело во снежнобелото сеќавање, зашто ја испоганивме сликата за нормалното, целосно човечко битие во нивните очи, зашто бевме безобразни ненадејно да им скокнеме на вестите и на страниците на интернет и во печатот, голи со исклучок на нашата крв и гламносани остатоци. Им се извинуваме на сите оние кои немаа храброст директно да ни ги погледнат повредите од страв да не се згрозат, и на оние на кои им преседнала вечерата откако неочекувано виделе свежи слики од нас на телевизија. Се извинуваме за сето страдање кое сме им го предизвикале на сите кои нѐ виделе такви, недотерани, без најмал обид да нѐ состават или да ни ги скрпат остатоците пред да им се појавиме пред екраните. Исто така им се извинуваме на израелските војници кои се намачија да ги притиснат копчињата во авионите и тенковите за да нѐ разнесат на парчиња и жалиме што изгледавме толку одвратно откако ги вперија гранатите и бомбите право во нашите меки глави и за саатите што сега ќе ги поминуваат во психијатриски клиники, обидувајќи се повторно да се очовечат, ко што биле луѓе пред нашата преобразба во гадни делови од тело што ги прогонува кога и да пробаат да заспијат. Ние сме нештата што ги гледате на екраните и во печатот, а ако се потрудите да ги составите делчињата, како сложувалка, би добиле јасна слика за нас, до толку јасна што ништо не би можеле да направите.