Onrustig gaat de heer
terug op schreden
in hetzelfde pad
steeds weer
dezelfde treden
tot hij het moe en zat.
Gesticulerend met wandelstok
moppert het oudje boud
wat is er aan de hand
wat gaat er
nu weer fout.
Op schommelstoel
al heen en weer
wiegen de honderd wiegjes
in het zelfde ritme
op en neer
wiebelt zuster Ursula
ja ja, nee nee,
nee nee, ja ja
het is echt waar
wel honderdduizend keer.
Madrason 05-06-2013
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem