Herfstkilte Poem by Madrason .

Een ijzige kou zegt ik ben bang van jou
een zeer luid geroep vanuit de groep
komt niet naar buiten om te delen
men vreest de zonnestralen
en het zinnen strelen
men bemint het kwelen
het gekwinkeleer
maar men zit zelf te neer
mijn gespannen lijf
geeft je de vijf en dat keer twee
ook al heb je daarvan geen idee
geeft je al zijn warme bloed
zoals de pelikaan het voedt aan al haar kinderen
en toch kan ik de ijzige koude niet verhinderen
toch kan ik het wantrouwen niet verminderen;
een ijzige kou zegt ik ben bang van jou
een zeer luid geroep vanuit de groep
komt niet naar buiten om te delen
men vrees de zonnestralen
en het zinnen strelen
en is verleerd samen te spelen. M