Als je suïcide pleegt
en de leegte nog meer leegt
en de eenzaamheid ver veegt
dwarrelt alle eenzaamheid
verduistert nog de duisternis
en stapelt nog meer aan gemis
niets is sneller dan de tijd
accepteer dus het moment
zo de zon je nu verwent
groei met stapjes elke dag
drink een traan en toon een lach
niemand die de waarheid kent
ook 'le fou' niet die daar rent
denkt dat hij wat meer vermag
zie de schoonheid in de sleur
want die sleur heet willekeur
ritme maakt voor ons structuur
vierentwintig keer een uur
schoonheid in de grasspriet stijgt
laat de pracht van zwaartekracht
val zo als je vallen doet
sta weer op met ochtend groet
is het einde toch nabij
laat haar binnen als een gast
en maak zo de onmacht vrij,
laat haar binnen als een gast
en maak zo de onmacht vrij. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem