Dai ko mababasol an sakuyang puso
Kun maghali satuyang istaran
Tanganing lakawon an dalan ni Buddha
Kun an sakuyang lawas dai na sakuya,
Ta mga kalayong bula an apod nin laman
Sa maasong mga bangui na an alinghaton
Minakapit sa kublit na garo matsing,
Garo an isip na madalagan malundag
Sa pagkakan ki pandama arog kan
Pagtana nin manlaen-laen na laman
Mabasog sana sa ugma.
Kaya dumog an sakuyang labi sa pangadyi
Ta dipisil makakua ki arog mo kabanga na mas muya
An hadok nin abaga,
An hururon nin mga labi,
Na mas muyang magpakabuyong kita sa kawat
Nin satuyang mga bayong sa daghan,
Kaysa sa init na gigibuhon kitang abo kun dai ta masasalikayan...
Daplos ta an nagpapahibi satuyang ulunan sa bangui,
Satuyang pagmata,
Padabaon ta an dumog
Na hali sa kalayo tang kugos,
Na an pigtatao sato bako
An makagadan na lipot
Na pwedeng yaon kun kita alipin
Sa apod nin kutson na gibo sa asupre.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem