Onze wereld
is de nacht waarin wij verblijven
Twee mensen
zielsgelukkig met elkaar
Samen al het andere
voor even vergeten
Alleen maar jij en ik
heel dicht bij elkaar
Want voor we het weten
zijn de nachtelijke uren
weer voorbij, vergeten
En zal het daglicht wederom wederkeren
om ons zo
de nachtelijke passie voorgoed te ontnemen
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem