1
Zo'n vijftien keer verteld
het maakt niets uit en kost geen geld
het ritme van de weemoed doet
wat het 'An Sich' voorspelt!
2
Pratend in zichzelf of en passent
worden de klanken tot harde stenen
ik wacht tot de 'vertrouwde' klanken
't zal nooit wennen, weer zijn verdwenen.
3
Louter uit angst voor leegte
grijpt ze de mobiel en spreekt
verbreekt zo luid de stilte
omdat ze bang -niet gehoord-
dreigt te verzanden in
vergetelheid.
Madrason 08-07-2013
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem