De blaadjes geven
-de koude klinkers
op de natte straat
en alle kinderkopjes-
een heel klein hoedje,
dekken de kilte toe.
De schilder pakt zijn ezel
de fotograaf zijn tripod
ze doen het allen graag
ontvangen al de kleuren
gretig op het doek
als een geschenk
of soms als vloek
en ik die dit ervaart
staar onge-evenaard
uit het beslagen raam
….geen kunst.
Madrason datumsloos
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem