Απριλιάτικο Πρωινό { W.Wordsworth: It Was An April Morning: Fresh And Clear} Poem by dimitrios galanis

Aπριλιάτικο ήταν πρωινό, φρέσκο και καθαρό,
το ρυάκι τρελαμένο με την ορμή
πού 'τρεχε με ταχύτητα παληκαρινή
κι ο ήχος του νερού
πού 'χε κατεβάσ' η χειμωνιά
γλυκιά μελωδία σε τόνο εαρινό.
΄Ενα κλίμα να λαχταρά τη χαρά,
ελπίδες, ευχές απ' όλα τα ζωντανά
ολούθε τριγύρω σ' ήχoυς πληθώρα.
Μπουμπουκιασμένα τ' αλσύλλια με βιάση ν' ανέβουν
τα σκαλιά του Ιούνη, σαν τα ποικίλα τους χρώματα
εμπόδιο να στέκονταν το σκοπό τους να φτάσουν.
Στο μεταξύ, στην πλάση ολόκληρη ένοιωθες
παντού ολόγυρα στον αέρα εκείνη την ηδονή,
καθώς κάθε γυμνή φλαμουριά, αργοπορημένο δεντράκι,
άφυλλ' ακόμα, έμοιαζε σαν κι η όψη του
νά 'χε φορέσει στη χαρμόσυνη μέρα
την όψη την καλοκαιρινή.
Ως το ρυάκι
περιπλανιόμουν στης καρδιάς μου τη σύγχυση,
τίποτε να μη μου ξεφεύγει κι όλα να τα ξεχνώ.
Τελικά νά σου και φτάνω ξαφνικά σ' απότομη καμπή,
σ' αυτή τη στενόμακρη λαγκαδίτσα κάτ' από βράχον ορθό.
Το ρεύμα άφηνε πίσω του την ορμητική πορεία.
Γύρωθέ του, ήχοι να πετάνε περίχαροι.
Οι ήχοι ως τότε που γνώριζα μου φανήκαν φωνές χαράς κοινής.
Ζωάκια, πουλιά, αρνιά
το τσοπανόσκυλα, σπίνοι και τσίχλες
ανταγωνίζονταν την καταρροή σ' ένα τραγούδι που,
όσο τά 'κουγα, φαίνονταν σαν την άγρια ζωική ορμή
ή σαν κάτι της φύσης αόρατο που τό φερν' αγέρας.
Δεν έλεγε να σωπάσει στιγμή, εκεί στα πράσινα φύλλα.
Νά 'ταν οι φυλωσιές στο βράχο, η σημύδα,
τ' αγριλίκια κι οι πρίνοι, τ' αγκάθια που λάμπανε πράσινα,
με κρεμάμενες νησίδες ύληκ' αστραφτερού;
Και στην κορφή, μακριά, σαν και σημαδάκι,
για κείνον που θα κύτταζε πέρα απ' τη μικρή κοιλαδίτσα,
μοναχική μια ορεινή να δεις καλυβίτσα.
Αγνάντεψ' αγνάντεψα, και μέσα μου είπα:
''Τουλάχιστον οι σκέψεις μας είναι δικές μας.
Kι αυτή την άγρια φωλίτσα
ΕΜΜΑ μου σε σένα θε να χαρίσω.''
Σύντομα το σημαδάκι εκείνο τ' άλλο μου σπίτι εγίνη,
ο τόπος μου, της εξόδου μου η κατοικία.
Και απ' τους βοσκούς που μ' είδαν εκεί
και τους ξομολογήθηκα την αγάπη αυτή,
χρόνια μετά θάνατό μας, δυο τρία και,
εμείς στους τάφους μας μέσα,
σα θά 'χουν λόγο να μιλήσουν για κείνο τ' άγριο μέρος
ίσως να τ' ονομάζουν η κοιλαδίτσα της ΕΜΜΑΣ.