When Love Lost: เมื่อสูญรัก Poem by Prayad Brian Pantasri

วัน...ปี เดือน เคลื่อนผ่านมานานเนิ่น
เคย...เพลิดเพลินเมื่อยังเยาว์เฝ้าถวิล
หนุ่มและสาว...คราวก่อนย้อนยลยิน
ไม่สร่างสิ้น...จินตนามายาลวง
บัดนี้...เหลือรสกร่อยเพียงรอยรัก
ชราหนัก...เกินทวงความห่วงหวง
ไร้...เธออยู่เคียงข้างหว่างแดดวง
รัก...เคยห่วงคะนึงหาลับลาไกล
เธอ...ทิ้งฉันฝันค้างบนทางเปลี่ยว
จาก...ไม่เหลียวหลังมองฉันหมองไหม้
ลา...ไม่กลับลับล่วงห่วงอาลัย
โลกนี้...ไร้ความหมายหม้ายรักเอย”
When love lost;

The days have been long gone.
I was so happy thinking of the time when we still young.
When we were a young couple to be recalled happily.
And it will never be gone from the world of my changeable memory.

Now it is remaining only a memory of love.
Being older it is hard to hold on to the past.
You are no longer beside my heart.
My precious love has been lost.

You left me alone to dream in my own way.
Having departed and never to see my sadness.
Farewell, you will never comeback
This world is worthless without your love.”
(P. Pantasri, April 2006)