Ach meisje van mpiko hout
ze baadt alleen in 't donker
de maan wast al haar onschuld weg
gesmoord in de kiem van slecht zaad
ach liefde wordt onvruchtbaarheid
en vreugde wordt snel kwaad
er is geen oor voor ruchtbaarheid
er is geen buik voor haat
ze houdt angstig haar kleren aan
ze komt doordrenkt maar ook heel stil
en erg laat naar huis terug
haar woede gekoeld door het vocht
haar...vrouw zijn... op de tocht
maar …... ze kan niet slapen
ze hoort de apen, de vogels
en ze moet ook heel vaak gapen
en als ze 's ochtends werken moet
dan is ze bijna op maar doet...
haar leven is een donk're nacht
en niets dat haar tot zwijgen bracht
al vind ze steeds de woorden niet
want die vermoorden geen verdriet;
ach meisje van mpiko hout
je baadt alleen in 't donker
-de maan wast al jouw onschuld weg-
behoudt angstig jouw kleren aan. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem