Ανεξάλειπτη Χαρακιά Poem by THEODOROS MANTAS

Ένα βράδυ με πυκνή βροχή
βλέμμα είχε βαθιά κλονιστεί
ψυχή ήθελε να κρυφτεί
και μια φωνή έγινε κραυγή.

Ο ήλιος είχε αποκοιμηθεί
μια παγωνιά αγκάλιαζε τη γη
ανθοί είχαν απομείνει γυμνοί
και το αγέρι φώναζε εκεί...

Κορμί είχε ανοιχτές πληγές
από λόγια και πικρές στιγμές
ρόδο ήταν και γιασεμί
μα πια...έρημος μοναχική.

Κουδούνια ήχησαν ξαφνικά
δεν ήταν χαρούμενα και αυτά
με πόνο καημό και οδυρμό
στόλισαν το βλέμμα το πικρό.

Ώρες σκληρές, λίγες οι αντοχές'
δάκρυα κυλούν σιγηλά
σκέψεις ζητούν τη λευτεριά'
μα το χθες...ανεξάλειπτη χαρακιά.