Ήταν βαρύς ο ουρανός
θλιμμένος βροχερός
και ο άνεμος...Βοριάς
μα στην ψυχή Νοτιάς.
Και το παράθυρο μικρό
μα πάντοτε ανοιχτό
να δει το φως το λαγαρό
που σπέρνει γύρω το καλό.
Καφές ζεστός ελληνικός
και μια καρδιά εκεί
είναι που υπάρχει αυτή
που σ' αγαπά πολύ.
Και αν φωνάζει η βροχή
είναι που θέλει να σου πει
πιάσε τη χαρά κάθε στιγμή
το αύριο αργεί να 'ρθει.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem