Δακρυσμένη Poem by THEODOROS MANTAS

Μη με ρωτάς που είναι κρυμμένη
της καρδιάς μου η ονειρεμένη.
Σε 'να πέλαγο μαγευτικό
χρόνια το φιλί μου περιμένει.

Μέρα και νύχτα για μένα τραγουδά
κρατώντας της θλίψη της αγκαλιά.
Και σαν το φεγγάρι της μιλήσει
ένα κερί με δάκρυα θα σβήσει.

Και κάθε άνοιξη και δειλινό
κρασί ζητάει από τον καημό
να το πιει να ονειρευτεί
τα δυο μου χείλη που ποθεί.

Είναι της ψυχής μου η αγαπημένη
της ζωής μου η ροδοστολισμένη.
Είναι η γλυκιά μου δακρυσμένη
που το χάδι μου ακόμη προσμένει.