فاكر لما كنت جنبي Poem by أحمد رامي

فاكر لما كنت جنبي و النسيم يداعب غصون الشجر
و الغصن مال على الغصن قال ما أحلى الوصال للى
إنتظر و الفرحة تمت للأحباب و الغصن عانق حبيبه
و أنا اللى قلبي فى حبك داب من غير ما يبلغ نصيبه
العين ترعاك و الروح تهواك و ياريتنى معاك زى
الغصون لو بعد يوم جه النسيم قرب بينها ما أحلى
الوصال للى إنتظر فاكر لما كنت جنبى و الغمام
داعب جبين القمر و الليل ساري و النيل جاري
و الموجة تجرى ورا الموجة عايزة تطولها تضمنها
و تشتكى حالها من بعد ما طال السفر جه النسيم
قرب بينها و كل موجة فى أحضانها حبيب بعد
قرب بينها الموج شبع من حبيبه و أنا اللى قلبي
فى حبك داب فى أفراحى لحن ما أحلى الوصال للى إنتظر