Η Οδός Poem by Angelos Ioannou
Η Οδός
Μέσα στου πόνου την οδό
τρέχω μα δεν μπορώ να βγω
σαν κλουβί είναι η ψυχή
άπορη, διστακτική
Λόγια παίρνω, λόγια φέρνω
μα μόνο λόγια ήταν
στους δρόμους τώρα γυροφέρνω
αλλά οδεύω προς την ήτταν
Γελάω και κλαίω
δεν ξέρω πως να νιώσω
το παρελθόν μου καίω
που με πονούσε τόσο
Κι'απ'την οδό τώρα φεύγω
και δεν γυρνάω πίσω
στη νεκροφόρα μπαίνω
προς τις πύλες του παραδείσου
Φεύγω μα ο πόνος μένει
μου καίει τα σωθικά
το θάρρος πλέον πεθαίνει
πάει και η καρδιά
Γιατί ένας δρόμος είναι
η οδός του πόνου
στο χάρτη δεν είναι
παρά στο φως του πόθου
Εχει πόνο τόση αγωνία και μεταδοτικότητα που θυμίζει σκέψη για αυτοκτονία..Συνέχισε γράφεις όμορφα Σου βάζω 10+++++++++++++++++++
Μπράβο! Λίγη προσοχή στις ομοιοκαταληξίες της τελευταίας στροφής. Γεια σου, Άγγελε.
Afto to poiima aggizei vatheia tin kardia kai tin psihi tou anthropou, me tin evesthisia kai ta melagholika synesthimata, pou o poiitis ta perigrafei toso wraia. Sigharitiria!
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
5/5/2024 6:53:11 AM # 1.0.0.1119
Εξαιρετικό ποίημα που αγγίζει την ψυχή των μοναχικων νυχτων χαρμολυπης στο γαλάζιο της απόγνωσης.