- Το Ρόδο Poem by Georgios Venetopoulos

- Το Ρόδο

Το ρόδο στον καθρέφτη μου, αγκαθερή πορφύρα,
το χρώμα στάζει ρυθμικά, τους όρκους που δοθήκαν,
μοναχική σε διάσταση, πελάγου σημαντήρα,
με τις σταγόνες της βροχής, για πάντ' αγαπηθήκαν.

Περαστικοί οι άνεμοι από μακρυά φυσάνε,
πετούν με τα φαντάσματα σε δάση και λειμώνες,
στεφανωτά με χαιρετούν κι αθώρητα τραβάνε
για του Απρίλη τ' άβατα, ακάνθων αλγηδόνες.

Και αναγγέλλουν άταχτα αυτά που νύχτες φκιάσαν
με άμετρη την προσλαλιά από το περασμένα
για στίχους μόν' ανείπωτους, μάτια που δεν γελάσαν,
και του βοριά αναθήματα, πούν' της ψυχής ταγμένα.

Το πορφυρό του μήνυμα, σε νοητές διαστάσεις,
του σμήνους παίρνει τη μορφή, πτηνών που ταξιδεύουν,
γιατί όσων πέταξαν και πάν στα πέρατα της πλάσης,
τα σχέδια των δεκαοχτώ, για πάντα αληθεύουν.

Μοναχικό το φέγγος του, στο βάθος του καθρέφτη,
αργά περνά από τ' άνθηρα της νύχτας κι αλαργαίνει
σταγόνες ρέουν της βροχής, του σκοταδιού της ξέφτι,
στον αργαλειό τό μούχρωμα, η τρίτη μοίρα υφαίνει.

Monday, August 31, 2015
Topic(s) of this poem: verse
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
© 2015-04-10, G. Venetopoulos, All Rights Reserved
(Iambic decapentasyllabic verse)
COMMENTS OF THE POEM
Mary Skarpathiotaki 30 July 2019

Εξαιρετικό το ποίημα από τα πρώτα αγαπημένα μου, Δάσκαλε Ευχαριστώ! ! ! 10++++

0 0 Reply
Valia Maistrou 03 January 2016

...άλλο ένα υπέροχο ποίημα, μοναδικά πικρόγλυκο, συνετό μα και τολμηρό, με τα αγκάθια του έρωτα κολλημένα στα αγκάθια του άλικου τριαντάφυλλου με το μεθυστικό άρωμα και της βροχής της στάλες... τόσες εικόνες, τόσες σκέψεις για το χθες, το σήμερα, πιθανόν και το αύριο, μα η Άτροπος η τρίτη μοίρα του αύριο όπου θελήσει κόβει το νήμα της ζωής των πάντων, ακόμα και του Έρωτα...

1 0 Reply
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success