Het is maar net begonnen
en steeds begint het weer
en het doet zeer
en ik heb geen verweer
meer er tegen
ik sta hier alleen in de regen
verlegen te wachten
mijn hart doet me smachten
verlangende nachten
verlengen het kwellen
optellende kwetsuur
van de herhaling
de dressuur die moet leren
kleedt je in het leven warm
en voel vertrouwd die arm
om je schouders geslagen
leer het leven te dragen
zoals een warme jas
als was het pas
als was het slechts
en weer steeds
en telkenmale
wederkerende
herinnering. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Mijn hart doet me smachten! With the muse of the memories of life. Thanks for sharing.