Er ligt een
bundel in de lade
wellicht met het
mooiste gedicht
ooit geschreven
de verstijfde pigmenten
in klanken gaan dansen
verheven aubade
om dan te bedanken
maar als hij bemerkt
het applaus dat niet werkt
blijft hij liggen
waar hij lag
en zag men hem
zwijgzaam even
als voorheen
stoffig, bedreven
gekleed in een jasje
van wisselend licht.
Madrason 25 jan 2015
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem