Bir Yudum Cay Bir Kopuk Kahve Poem by Reyhan Yucebay

Bu benmiyim demlenmis caylarda
Dostlarin aci kopuren kahvesinde
Yalnizligim yetmemis kendime.

Karanliklar isik salmis balcik kusuna
Gunes dogarken sis ve bulut yagdirmis ruzgarlarini.
Acilmis muhurlu sayfalar
Kesmekesin cumbusunde.

Yurudum korkusuz aktim sularda
Otagim coktan yar olmus gunese.
Kenevirler eskimis acilmamis sandiklarda
Guveler kemirse gelinligimi dusum deler daglari.

Bir ufuk buldumda yurudum
Canim kesfettim yazdim yuregimi.
Uctum ozgurluge her satirimda
Yine sorguladim bu benmiyim
Caylar ve kahveler ve bitmeyen yalnizlik.