De sociale maffia vaart slechts op zeker
ze denken dat ze spinnen zijn in een web
en eenmaal hun tentakels achter de voordeur
marcheert de willekeur met trost humeur
bij kwetsbaren naar binnen
en kloppen op hun schouders
want zij bieden toch hulp
tja, zo bezet men stoeltjes
en zo kan men verdienen
en rekenen - als men kan tellen
, het is wel wat voorspelbaar
maar- op de ‘dankjewellen'! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem