Didto Sa Bukid Ang Mga Mannga Walay Tag-Iya Poem by RIC BASTASA

Kaniadto walay mga labat ang mga balay
Pati na ang mga bungtod sa atong balangay

Kaniadto magsabot kita nga manglakaw
Paingon sa mga bungtod diin ang kamanggahan

Walay mga tag-iya. Diin didto kusog kaayo
ang hangin ug ang mga hinog talumtumon na

Sa katam-is, nangahulog ug wala gani namunit.
Nagdala kita ug sako. Nagpadidit kita sa mga palwa,

Nagdula sa taas sa bungtod sa bugnaw nga
Mga sagbot ilalom sa mga asul nga mga panganod

Nanaka kita sa mga punoan, ug ang mga bunga
Atong giduladulaan, gipahalok sa atong mga aping.

Tam-is kaayo sa atong panumduman: Nanguli ta
Uban sa sinako natong mga mangga. Nagkanta-

Kanta kita sa silong sa takdol nga bulan sa gamay
Tang agi-anan padulong sa atong balay. Halok

Sa kamot ni nanay ug tatay. Bag-o lang kong niuli
Didto sa atoa. Wala na ang mga kamanggahan

Ug ang mga bungtod gipanglabat na. Wala na
Ang kanhi gagmayng natong agianan. Wala na

Ang mga bata. Ug si Nanay ug Tatay patay na.