Duwang Rawitdawit Para Sa Nobela / Two Poems For A Novel Poem by Jaime Jesus Borlagdan

1
Sa banggi, sa irarom kan mga limpoy
na pagkaaga mga kahoy, may burak
na minabuskad sa senyal kan patakdag na mga bituon.
Iinum kaini an luha kan nakabantay
sa bintanang daing pirot buda hungok,
minabatad sa mundo kan solamenteng patente,
minaayon sa yakig kan harayong haya
kan gadja, sarong sayaw na labaw
ki pagbalinghaw sa lawas na piot
muyang bikladon, hubaon...

2
Kun bungog ka sa tanog kan pagrarom
kan diklom sa luwas kan bintana
hilingon mo an senyal kan sakong kamot
mantang pig-aagda takang rumani
digdi sa bukas na bintana.Ituturo ko saimo
an rayo na nasagkod na kan banggi
sa pagpasyar kaini sa mga paultanan
kan mga kahoy.
An nagtitimak sa awot na dumog ki tunog
nagsisirip sa kada bintana...

Mayo 14,2007, Karangahan


Translation:

1
Night. Under the shade
that in the morning are trees, there is a flower
that blooms at the sign of stars falling.
It drinks the tears of the one watching
from the downcast, sleepless window,
exposing to the world its one votive lamp,
obeying the far baying
of dogs, in a dance that struggles
against the narrow dress of flesh
aching to shed if off, tear it apart...

2
If you’re deaf to the dark
rising like a river outside the window
watch for my hand signaling you
to approach this open one. I will show you
how far the night has gone
as it wanders towards the borders of the trees.
someone is walking on the grass wet with dew,
eavesdropping on each window...

(translation by Marne L Kilates)