We leven in een tijd van de Omslachtigheid
niets gaat spontaan noch gaat het vanzelf
niemand telt er werkelijk nog tot elf
we lopen allen blauw in te dikke ochtenddauw
dat maar niet wil verdwijnen……. het kwijnen.
; Waar zijn de klaar-opjes en de klaar-overs gebleven
welke ons toch steeds luchtig helderheid gegeven? M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem