Farewell/Υστατο Χαιρε Poem by Mary Skarpathiotaki

FAREWELL

This special dawn,
has come into the world
as a unique gift.
Reminds me of the nights
you too.

I'm in a hurry to live!
Now that maybe everything is over.
The stars take their place in vastness, invisible to the light of day.

So many dreams have been trampled on by some '
so many emotions were ignored by many.

And one question now, it rages in the desert city.
The culprit is ignored!

The blood emptied
  from body to body
  who has left
long ago.

I dream, I don't hide it,
I was never really here!
Now what to regret?
And why?

After all, poets and birds travel
on the horizon, moving decisively
in all directions..

They do not count losses as they continue to fly further and further.
And beyond somewhere
  once a god,
he had promised them
  a Paradise,
  to rest.

I hated to convince you man,
how to make miscalculations!

It's not money
  that save you.
It is love
  which raises the stature of the peoples.
Compassion.
The tender.

It lifts you up
now nothing
big potato?
Where did you make a deceitful world for you?

A contempt, I dare you, suits you!

And then old
and now
  that you can't fool anymore, you anointed your little self quickly,
god for your world.
Savior
for your dirty plans.
Now measure your days, mortal!

I hope you see.
  I laughed at your short-sighted style as I knew you
  in the multitude of days..
You're wrong! You're always wrong.

You created
  a calyx
where you are now, trapped.
They stay
  few hours
  for the countdown!
Then it will be too late.
Late
to gaze
  one by one your mistakes
  or the stars
over your head!

You collected corpses of those who were wronged by ungodly wars. You left them behind and laughed. Hide does not benefit.

Look! It's up to you now,
a shadow in time.
Gather strength
  Before the end.
Be strong at last
  used
  wisdom
  of angels, of small children..

Sing to me, man, a joy, of justice!

'Don't believe it.
Give your hand
in front of you you catch up.
He offered that you could be saved and thus be saved.

Like your last, goodbye.
Your future
it is unfortunately
your reputation! ..

. Mary Skarpathiotaki

5/4/2020


ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Τούτη η ξέχωρη αυγή,
έχει έλθει στον κόσμο
σαν ένα μοναδικό δώρο.
Να μου θυμίζει τα βράδια
κι εσένα.

Βιάζομαι να ζήσω!
Τώρα, που όλα ίσως γύρω τελειώνουνε.
Τα άστρα πέρνουν την θέση τους στην απεραντοσύνη, αθέατα πια από το φως της ημέρας.

Τόσα όνειρα ποδοπατήθηκαν από κάποιους'
τόσα πολλά συναισθήματα αγνοήθηκαν από τους πολλούς.

Κι ένα ερώτημα τώρα, σφαδάζει στην έρημη πόλη.
Αγνοείται ο ένοχος!

Το αίμα άδειασε
από 'να σώμα
που χε φύγει
καιρό πριν.

Ονειρεύομαι, δεν το κρύβω,
ποτέ δεν ήμουν εδώ αληθινά!
Τώρα τί να λυπηθώ;
Και γιατί άλλωστε;

Αφού οι ποιητές και τα πουλιάταξιδεύουν
στον ορίζοντα, κινούνται αποφασιστικά
προς όλες τις κατευθύνσεις..

Δεν μετρούν απώλειες καθώς συνεχίζουν να πετούν ολοένα μπροστά.
Και πέρα κάπου
κάποιος κάποτε θεός,
τους είχε υποσχεθεί
έναν Παράδεισο,
για να ξεκουράζονται.

Μοχθησα να σε πείσω άνθρωπε,
πως κάνεις λάθος υπολογισμούς!

Δεν είναι τα χρήματα
που σε σώζουν.
Είναι η αγάπη
που ορθώνει το ανάστημα των λαών.
Η συμπόνια.
Η προσφορά.

Σε υψώνει
τώρα τίποτε
ποταπέ γίγαντα;
Που 'φτιαξες έναν δόλιο κόσμο στα μέτρα σου;

Μία περιφρόνηση, θαρρώ, σου ταιριάζει!

Και τότε παλιά
και τώρα
που δεν μπορείς να κοροϊδέψεις άλλο, τον μικρούλη εαυτό σου χρίστηκες τάχα μου,
θεός για τον κόσμο σου.
Σωτήρας
για τα βρωμερά σου σχέδια.
Τώρα μέτρα τις μέρες σου, θνητέ!

Απελπιστήκες βλέπω.
Γέλασα με το κοντόφθαλμο ύφος σου καθώς σε γνώριζα
στο πλήθος των ημερών..
Έσφαλες! Σφάλλεις συνέχεια.

Δημιούργησες
έναν κάλυκα
που τώρα βρίσκεσαι, παγιδευμένος.
Μένουνε
λίγες ώρες
για την αντίστροφη μέτρηση!
Υστερα θα είναι αργά.
Αργά
για να αγναντέψεις
ένα-ένα τα λάθη σου
ή τα άστρα
πάνω από το κεφάλι σου!

Μαζεύες πτώματα αδικημένων απόάχαρους πολέμους.Τα παράχωνες και γέλαγες μετά.Κρύψου δεν ωφελεί.

Κοίτα! Σου μείνε τώρα,
μια σκιά στον χρόνο.
Να μαζέψεις δύναμη
πριντο Τέλος.
Γίνε επιτέλους δυνατός
χρησιμοποίησε
την σοφία
των αγγέλων, των μικρών παιδιών..

Τραγούδησε καλέ μου, άνθρωπε, ένα χαίρε, δικαιοσύνης!

'Αςμην το πιστεύεις.
Δώσε το χέρι σου,
στον διπλανό σου εμπρός προλαβαίνεις.
Πρόσφερε ότι μπορείς να σώσεις και έτσι να σωθείς..

Σαν τον ύστατο σου, αποχαιρετισμό.
Το μέλλον σου
είναι δυστυχώς
η φήμη σου! ..

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη
5/4/2020