Geen Id Poem by Madrason .

Een raaf zat
nog ietwat
erg braaf
in zijn schil
maar verloren
en keek zo pril
en hoorde een gil
oh nee een gekrijs
het was zijn eigen stem
en echt geen paradijs
wilde hij wel geboren
zijn schil kraakte nog
en de kraag deed zo'n pijn
van onder de pootjes
als bootjes
die water zochten
van boven de vleugels
die flink door wat bochten
een uitweg zochten
in de lucht zojuist
langs het tochten
als een keizer zo naakt
uit een eierschaal
jasje gekraakt
zijn verhaal!


Madrason 06082015