De leerlingen van 030,
stop ze in een gesticht.
De leerlingen van 030,
geef de leraren dit bericht.
Dat stelletje gekken,
trekken geen gekke bekken,
maar ze twisteren wel in de gang,
en daarvoor zijn ze echt niet bang.
Ook kaarten doen ze wel,
en ze blijven nog even zitten na de bel.
Stoeien doen ze ook nog,
wat ze doen is leuker dan iets zien van Vincent van Gogh.
Zo nu en dan valt er iemand raar op de grond,
en meestal is die persoon niet eens blond.
Er word dan ook wel eens gestapeld,
en dan word er alsnog door gerateld.
Er is altijd een grote vreugd,
want op de pauze wordt altijd verheugd.
De leraren boeien het niet eens meer,
want die gekte is er keer op keer!
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem