Harmafregn Poem by Peter S. Quinn

Mig dreymir hið djúpa myrkur,
dagsins renna upp;
og ljómi og ásýnd lífsins,
líða undir lok.

Mig dreymdi fölnuð blóðug blóm,
blómstra sínum dauðadóm;
og gjósttugur vindur gleðisnauðra,
grafa upp myndir úr ríki dauðra.

Mig dreymdi frosinn fölan vanga,
og fálm inn í myrkur, nóttin langa;
og dagsljós var ekki veröld í,
því vonin var brostin,
hið dimmrauða ský.

Hin gullnu laufblöð lífsins,
lágu á víð og dreif.