Της αγάπης μου το μέλι,
πίνε το γουλιά γουλιά, γλυκέ μου,
μέλι μου εσύ γλυκό.
Από τα μάτια μου το μέλι της στάζει
σε φυσικό ρυθμό.
Μέλι ζεστό, κεχριμπάρι υγρό
άνθινο νέκταρ, ευωδιά κι αρώματα
απ' άνθη πολύχρωμα.
Όλο του μια νοστιμιά, αγνό.
Η γλυκιά μου για σέν' αγάπη
τόσον καιρό στα χείλη μου σιωπηρή,
νά την εδώ, σε φλογερό της άβυσσος φιλί.
Τον αστραφτερό μου έρωτα σιγόπινε, γλυκέ μου.
Σιγόπινέ τονε, αργά, αργά,
στα κατάβαθά της η καρδιά σου να ευφρανθεί,
με τις σταγόνες μου το μέλι πού 'χω για Σε.
Λατρευτέ μου,
με την αγάπη μου πότιζε το είναι σου όλο,
ζωντάνια δώσε περισσή σ' υπνώτουσες αισθήσεις,
αρωμάτισέ τες με τα λούλουδα της Γης ολάκερης.
Το ξέρω, αγάπη μου, το ξέρω...
της μέλισσας ειν' ο έρωτάς μας,
της μέλισσας θα παραμείνει εφ' όρου ζωής,
ν' αποθησαυρίζει και να κεντρίζει.
Κοντά στο μέλι της και το πικρό κεντρί.
Η μέλισσα ξετρελαμένη
τις ανθισμένες μας καρδιές τις μαδά
με την τρέλα της τη γλυκιά,
να μας τρελαίνει
ενωμένους, ναι, σ' έναν παλμό,
αλλά μές σε μοιραίο, φαίνεται,
κηρηθράτο πικρομελιένιο
του έρωτά μας ταραγμένου πελάου καημό.
Afantasto! ... nai, avti ithan i gliki-pikri ghevsi ton erota pou perigrafo se avto to poiima. Evharisto para poli!
΄Εχω πιάσει τον παλμό της γραφής σου, τί θέλεις να πεις, τί να βγει ως αίσθημα....Ευχαριστώ πάρα πολύ για την επιδοκιμασία.