Humus Poem by Madrason .

Wij allen vinden steeds weer de dood
in leven en ontrukt aan moederschoot
tracht men er fluks een draaitje aan te geven
een draad voor Labyrint waarin men vaak
zich zelve niet meer weder vindt
blind gaan we toe op licht en met open ogen
de blinde toont ons pas echt mededogen
een schamper pogen op twee heen te gaan
in stede van op alle vieren als het kleinste kind
zo kruipen we op al uit de tred van dieren
op al zoekend naar wat goede ladders
vaak eindigend al kronkelend als adders
en wurmend weg van licht zoals de pieren. M