Kapuol Poem by HAZEL Calumarde

I see, sadly, that the ladder
of Poetry is tall,
extremely tall;
and from this first step
I'm standing on now
I'll never climb any higher.'
(Constantine P. Cavafy)


Gipul-an nako
wala gihapon ko'y uminto
kanunay nga gadagan
apan sa daw kawang ang tanan
tanan, hasta ang imong pag-ayuda
nga karon daw sa naabog nang paglaom.
Apan unsaon ko man

Dili na matikang ang akong mga tiil
dinhi sa akong ang-ang sa panumduman
nga himuon unta nakong hinagiban
haron maabot ang imong nahimutangan
diha nianang lawting nga tore sa himaya.

Ikaw nga akong balak
ikaw nga para kanako ug
alang kanako.

Sama nianang paril
wala ako mairog, wala'y kinabuhi,
walay pinitik, kay wala nay kasing-kasing.

Ang kasing-kasing nga giluka mo
gikan sa akong dughan
ang kasing-kasing nga gikum-kom mo
sa imong mga kamot nga daw piniriso

Karon ang paril, migahi, nitikig, nilagom
ug nawad-an sa iyang gahom.

Unsa pamay ako
unsa pamay mahimo
gawas sa paghunos sa akong kahibalo,
kutluon ug dayon isulod kini
diha sa kahon nga giandam na nimo.

Diha nianang kahon nga napuno sa bulawan
nga dayan-dayan ug walay kapuslanan.