Lamdag Sa Kinabuhi Poem by bonifacio alba

Ang matag linalang gipakatawo
Nga nghambin sa sala -
Ang sala nga gibilin ni Adan ug Eba.
Kini gipapa, nawala sa gahom
Sa pagbunyag sa ngalan ni Hesukristo.

Samtang naglawig ang tawhanong kinabuhi
Ang tawo nakig-ambahan
Sa lakat sa panahon.
Kaniya nakighagwa ang kasakit ug kalipay
Katarung ug kadautan iyang pagapilian.
Ang kagawasan sa matag hunahuna balantayan.

Kon pillion ang katarong
Kay kini bililhon
Ang kabulawanon sa kasing-kasing
Matataw sa iyang kaligdong,
Mithi sa matag binuhat nga nangandoy
Sa gugma ug kalinaw.

Tawo ra kita ug may kahigayonang masayop.
Apan kon ang kasaypanan magpalabi
Sa matag yugto sa kinabuhi hasolon
Sa mga yawan-ong anino.
Ang gugma ug kalinaw magpalayo
Ug takpan sa kangitngit
Ang lamdag sa Kinabuhi!