Lament Poem by Mary Skarpathiotaki

LAMENT

'If I could get you out
from the black path
a thousand crumbs to do,
the spider's eye of Charos!

The customs, the lamoya,
where you were passing in front
they can no longer harm you
even if you act slowly!

And one hour I could,
with you, to talk
And from Hades the palace
to get away from them like something.

The heart would not break - here it is -
they would not become pieces
but here is the grace of the Virgin
gives strength again.

Tear, tear I will look for you,
to mortals the homage *
my brother even if I could
I would take you back to yesterday.

Divorce, I would not ask
or roads of division
such a fate I would return
in the life of someone else!

® Mary Skarpathiotaki 🌷
* Omogi = tearing scream


15.8.2020


Lament
θρήνος

'Αν γινόταν να σε βγάνω
απ' το μαύρο μονοπάτι
χίλια θρύψαλλα να κάνω,
τ' άραχλου του Χάρου μάτι!

Τα τελώνια, τα λαμόγια,
'κει που πέρναγες μπροστά
δεν μπορούν πια, να σε βλάψουν
κι ας δρασκέλαγες αργά!

Και μίαν ώρα να μπορούσα,
με εσένα, να μιλούσα
Κι απ' του Άδη το παλάτι
να τους ξέφευγες σαν άτι.

Δεν θα ράϊζε - εδώ να - η καρδιά
δε θα γίνονταν κομμάτια
μα να που της Παναγιάς η χάρη
δίνει δύναμη και πάλι.

Δάκρυ, δάκρυ θα σε ψάξω,
στων θνητών τις οιμωγές*
αδελφέ μου κι αν μπορούσα
θα με γύρναγα στο χθες.

Χωρισμό, δεν θα ζητούσα
μήτε δρόμους διχασμού
τέτοια μοίρα θα γυρνούσα
στην ζωή κάποιου, αλλουνού!

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη 🌷


* Οιμωγή= σπαρακτική κραυγή


15.8.2020