De stêd wierre grize strjitten, sûker
twirren oan 'e spoarline, in nacht.
Yn 'e lampebol fan fiere flat: man
wachtsjend foar it reinich bytfabryk.
Ik smiet de fyts oan 'e kant, wankel
en werkende in lûd út in oar ferline.
Hy joech my de hân, sei dat hy it wie:
earste pianospiler, sad septembersong.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem