Er is blijkbaar een andere realiteit
die men al te gaarne wil vergeten
iedereen heeft haar kaart bewaard
maar wil daar het liefste niets van weten
het is iets dat steeds met jeuk een aanvang vindt
een requiem van de Gregoriaanse stemmen
een roodborstje dat om haar territorium strijdt
een strijd die hard is en ons doet beklemmen
het syncopisme van een wederdoper
de ironie van een huidenkoper
al hopend op het gulden vlies
die terugkeert in de schoot van haar respijt
en telkens van ons zelve moe
wie zoet is krijgt aflaat, wie stout is de roe
-de
met daar tussen in dan het grote verlies. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem