Ik kende plots
geen schroom meer
ik knielde
en sloeg mijn
armen
teder om haar heen
en mijn handen
overmanden
belandden
op haar zachte
mollige billen
sloegen
ze als gretige
klauwen
begroeven zich
mijn vingers
-terwijl zij de mijne-
was ik ooit een heer
nou dan
was ik het
nu heel eventjes
niet meer
ik liet ze los
het rozig blos
de lust gepaart
met passie, hoop en liefde.
Madrason 27 aug 2013
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem