Je hebt haar
een ronde karaf
met wijn geschonken
en nu sta je zelf dronken
aan haar graf.
Ze werd nooit zat
niet van geluk
wel van verdriet
weerklinkt haar lied.
Gevoelig als een
weekdier zacht
een spons
zonder juiste respons
zoog ze uit alle kracht
nam alles in zich op
gestegen naar haar kop.
En elke maand
staan hier aan haar
reeds oude graf
haar ouders klaar
voor kindlein lief.
Een Lot werd
vroeger benut
om aan een stukje
aarde te geraken
maar niet om
in te sterven
dat is erven
van de Hel.
Wat is pijnlijker
dan te verliezen
van de harde wind
dan het verlies
van juist in bloei
jouw Kind!
Okt 2014 Madrason
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem