Rant, Angst, Memories Bout Gabaldon Poem by Dweighn Sta.Ana

Pangalawang tula ay sinikap limbagin
Upang ialay sa dambanang nilagim
Gabaldon ray winalis ng di natin pinansin
Walang dapat sisihin kundi tayo rin

Tayong pinalaki ng naturang paaralan
Matapos iwan ay atin na siyang kinalimutan
Kaya nama’t hayun, siyay pinatulan
Ng mga taong may angking kabuktutan

Ayoko ng isipin pa dahil itoy nakaraan na
Ibalik pa siyay talagang malabo na
Disin sanay tayoy kumilos na
Nang malamang me proyekto na pala

Gabaldon, gabaldon, iyan ka pala
Nito ko lang nalaman angkin mong ganda
Kung bakit ng wala ka na
Saka pa lang naalala

Magagandang istorya lagi mong dala
Subalit minsay may lungkot ring alaala
Di maiwasang pumatak ang luha
Di naman masabi kung sa lungkot o tuwa

Siyay nagsilbi na ating patnubay
Upang harapin ang hamon naring buhay
tunay na siyay naging tulay
Nang buhay natin upang magtagumpay

Hinutok at pinanday talento ng bayan
Upang ipagmalaki sa mapiling larangan.
Subalit sa iba ginamit angking katalinuhan
Marapat lang bigyang linaw ang kabalintunaan

Kung sino mang tinukoy na me kinalaman dito
Pagkawala ng gabaldon sanay magmistulang multo
Kunsenya nyo ng buong departamento
Naway luminis na ito

Ano pang magagawa ng mga letra ng isang tula
Upang imulat ang mga pikit pa
Marahil wala na nga
Dahil masamang gawi at pulitika sa atin ay baon na

duane sta. ana
MCSJES Batch 86
April 29,2008
sa aking cubicle sa Al Falak Office
Al Khobar Saudi Arabia