Sa Pagkalagot Ng Hininga Poem by Bernard F. Asuncion

Sa pagkalagot ng hininga,
Ang katawan ay natutunaw;
Nagbababalik sa pagkalupa,
Sa ilalim ng araw.

Kapag pumanaw ang tao,
Namamatay rin ang kaluluwa;
Ito'y dumidikit sa alabok,
Waring nagpapahinga.

Sa pagyao ng sinoman,
Wala na rin siyang pagkilos;
Ang kaniyang espiritu
Ay bumabalik sa Panginoong Diyos.

Sa pagtigil ng pagtibok
Ng puso ng nagmamahal
Ay wala na ring pag-ibig,
Hirap at pagpapagal.

Ang kamatayan ay pagtulog,
Ito ay itinakda ng Ama;
Walang anomang makapipigil
Sa pagkalagot ng hininga.