Άχνη και ξέπνοη
Βγαίνει η φωνή της
Πάντα γυρεύοντας
τα λόγια τα σωστά
Μα, μια φωνή την πάγωσε
Τη γέμισε με φόβο
Τη σκέψη της παρέλυσε
Τον λόγο της τον τσάκισε
Σιωπή σε κάθε της φιλί
Σιωπή σε κάθε δάκρυ
Σιωπή σε πόνο, σε χαρά,
σε λύπη και σ'ελπίδα
Σιωπή χρυσή, πολύτιμη
Σαν πέτρα στην καρδιά της
Εφώλιασε, την πέτρωσε
Την έκανε σκληρή
Και μάγοι γύρεψαν το σώμα της
Κι αράχνες την πλησίασαν
Μ'αυτήτους μάγους κάλεσε
Τους ζήτησε ζωή!
Και τότε μ'ένα μαγικό
Μ'ένα ραβδί μελένιο
Τον φόβο διώξαν μακριά
Σε ουρανούς γαλάζιους
Με τους ιστούς φτιάξαν λουριά
Τον πόνο για να δέσουν
Και σε φυλακή μακριά
Σε δάση της άγριας φύσης
Τον εφυλάκισαν με μιας
Την πέτρα να διαλύσουν
Μα σαν εσάλευε η ψυχή
Μπροστά της έβγαινε ο φόβος
Και πάλι από την αρχή
Οι μάγοι ξεκινούσαν
Δεν πέρασε πολύς καιρός
για να τον τιθασευσουν
Της δώσαν τη φωνής της
Της δώσαν στοργή και ζεστασιά
αγάπη και ελπίδα
Και βρήκε τα λόγια τα σωστά,
Θυμήθηκε την αλήθεια
Και αρχισε ξανά απο την αρχή
Να ζει και να αναπνέει
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Loved your 3rd and 4th stanzas... fantastic.10+ Silence in every kiss Silence in every tear Silence in pain, in joy, sad and hopeless Silence golden, precious Like a stone in her heart She nailed it, stoned it It made her cruel