Τα δυο αργιάκια σκούπησε, που αρμυρά κυλάνε.
Τα δάκρυα είν' ατίμητα, σου βγάζουν ομορφάδα,
μα πρέπει και να χύνονται, με κάποια φρονιμάδα,
αλλιώς, για χάρης στάματα, θα σε παρακαλάνε…
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem