Í dag er dagur
dagsins í dag,
þar lendur tímans
hafa sáð sín lönd.
Hver rödd í ómi syngur
enn sinn brag,
sem gefur arð
við nýja sjónar rönd.
Og skýin gráu
hverfa munu á braut,
í fjarlæga sýn
við enda nætur.
Það upphefst allt
uppúr langri þraut,
þegar víðsýnin létt
í ljósi lætur.
Nýr dagur sem ásýnd
í skýi björtu,
sem skuggarnir ófu
úr myrkri sýn.
Það koma dagar bjartir
á ný í hjörtu,
er svarnættis hrjóstrið
dökka dvín.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem