Human Poem by Ankit Vaghasiya
Human
સારસના એક જોડા ને નિરખ્યુ તો થયુ,
કે માણસ મા કઇક તો ઘટે છે.
પ્રેમ થયો હવે પાતળો, જટ કપાતો સંબંધ,
અને રોજ નવા મુરતિયા જુતે છે.
વિશ્વાસ થયો હવે વામણો, એક બનાવ ની બે વાત,
અને લાખો ના દિલ તુટે છે.
સમય થયો હવે સાવકો, એક ભોગવે એકાંત,
અને બીજો બધા સુખ લુટે છે.
સારસ ના એ નયનરમ્ય જોડા ને પરખ્યુ તો સમજાયુ,
કે આજે માણસ મા 'માણસ' જ ઘટે છે.
Tuesday, March 3, 2015
Topic(s) of this poem: Humanity
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Best Poems
Best Member Poems
Best Classical Poems
New Poems
New Poets
Best Member Poets
Best Classical Poets
Explore Poems
Explore Poets
Poem Of The Day
Love Poems
Baby Poems
Death Poems
Sad Poems
Birthday Poems
Wedding Poems
Nature Poems
Sorry Poems
Hero Poems
Poetry E-Books
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
5/13/2024 8:55:30 PM # 1.0.0.1119
